รายการคัมภีร์ ซี้ปึก ฉบับ Harry Potter

เนื้อเรื่อง

รายการนี้เหมาะสำหรับท่านผู้ชมทุกวัย  แต่อาจมีภาพ เนื้อหา ที่ส่อเค้ารุนแรงโปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม

5…4…3…2…1 Action

“สวัสดีครับ กระผม ลี จอร์ดัน กลับมาพบพวกคุณอีกครั้งในรายการ ‘คัมภีร์ ซี้ปึก (ฉบับฮอกวอตส์)’ วันนี้เราก็ได้รับเกียรติจากบุคคลมีชื่อเสียง 3 คู่ มาร่วมเล่นเกมกับเรา ไปพบกับพวกเขาทั้ง 3 คู่ได้เลยครับ”

“คู่แรก เป็นเพื่อนซี้เรียนมาด้วยกันตั้งแต่ปีหนึ่ง  พวกเขาไม่เคยแยกห่างกัน พวกเขาอยู่บ้านเดียวกัน นอนด้วยกัน กินด้วยกัน เรียนด้วยกัน และหนีเที่ยวไปด้วยกัน เขาทั้งคู่ก็คือ ศ.รีมัส ลูปิน อาจารย์สอนป้องกันตัวจากศาสตร์มืด และ ซีเรียส แบล็ค นักโทษแหกคุกแห่งอัซคาบัน”ซีเรียสเดินออกมาพร้อมกับลูปินที่โบกมือน้อยๆให้กล้อง มีเสียงปรบมือและโห่ร้อง จากแฟนคลับของทั้งคู่ โดยเฉพาะสาวผมชมพู ท็องส์ ที่แอบมานั่งเชียร์อยู่ด้วย

ซีเรียสแยกเขี้ยวใส่พิธีกร ลียิ้มเจื่อนๆกลบเกลื่อน กลัวจะโดนเจ้าของฉายาหักคอเอา

“แหะๆ ล้อเล่นนั่ครับ มาดูคู่ที่ 2 กันดีกว่า”ลีเปิดดูรายชื่อต่อไป “นี่ก็เป็นอีกหนึ่งคู่ซี้จากกริฟฟินดอร์ แฮร์รี่ พอตเตอร์ เด็กชายผู้รอดชีวิต และเพื่อนของเขา รอน วีสลีย์ คร้าาาาบ” เด็กหนุ่มทั้งสองเดินออกมา เสียงแฟนคลับของทั้งคู่ดูจะมากกว่าคู่ที่แล้วด้วยซ้ำ แฮร์รี่ขยับแว่นเล็กน้อยด้วยความเก้อเขิน  รอนยิ้มเคลิบเคลิ้มเหมือนโดนยาเสน่ห์เพราะเห็นเฮอร์ไมโอนี่ที่รักมานั่งเชียร์อยู่ด้วย

“และคู่สุดท้ายของวันนี้...”ลีมองแผ่นสคริปแล้วทำหน้าปุเลี่ยนๆหันไปถามทีมงานว่าส่งชื่อมาผิดรึเปล่า ดัมเบิลดอร์ซึ่งนั่งแท่นผู้จัดรายการได้แต่ยิ้มๆ

“เราจะเรียกว่า คู่ซี้ หรือ คู่อาฆาต ดีล่ะ คนหนึ่งจากกริฟฟินดอร์ และอีกคนจาก สลิธีรีน”มีเสียงโห่ร้องเป่าปากมาจากกลุ่มนักเรียนสลิธีรีน

“พ่อของแฮร์รี่ นักควิดดิชในตำนาน เจมส์ พอตเตอร์ และ อาจารย์สอนปรุงยาของเรา ศ.เซเวอรัส สเนป”

เกิดเสียงหือฮาขึ้นอย่างแปลกใจ เจมส์เดินออกมาพร้อมชูนิ้วโป้งสองนิ้วให้กล้อง สเนปยังคงวางมาดขรึม กอดอกเดินตามออกมาห่างๆ

********************************************************************************

ย้อนไปเมื่อสองวันก่อนวันอัดรายการ

“นายไม่กล้าหรอก  นายมันขี้ขลาด”เจมส์ไปพบสเนปที่ห้องทำงานในคุกใต้ดินหลังวันปิดภาคเรียน

“หึ...นายจะให้ฉันทำอะไร ว่ามา”สเนปทนรำคาญไม่ไหวปิดตำราปรุงยาลงแล้วเงยหน้าขึ้นจ้องอาคันตุกะ

“แข่งเกมโชว์กับฉัน”เจมส์ไม่รีรอที่จะยื่นข้อเสนอ

“แล้วฉันจะได้อะไร”สเนปถาม

“ก็ให้มันรู้กันไปเลยว่าใครจะแน่กว่ากัน...แต่อย่างว่ายังไงนายก็แพ้ฉันอยู่วันยังค่ำ แม้แต่เรื่อง...”

“ตกลง”สเนปไม่รอที่จะฟังรายละเอียดต่อ ด้วยอารมณ์ที่เดือดปุดๆจึงตอบตกลงทันที

“นายจะไม่ฟังรายละเอียดหน่อยหรอ”เจมส์พูดด้วยความหวังดี

“นายจะท้าฉันแข่งอะไรก็ช่าง...ฉันไม่มีทางแพ้นายอยู่แล้ว”

“หึๆ  งั้นก็โอเค เจอกันบ่าย 2 วันเสาร์ ที่ฮอกวอตส์สตูดิโอ  แล้วอย่าเบี้ยวล่ะ สนิฟเวอรัส”เจมส์กั้นยิ้ม

เมื่อปิดประตูห้องทำงานของสเนปลง  เขาก็หัวเราะออกมาอย่างจอมวายร้าย

‘ไม่คิดว่าเหยื่อของเขาจะติดกับง่ายขนาดนี้  ติดกับแล้ว เซเวอรัส’

********************************************************************************

 1 ชั่วโมงก่อนเปิดรายการ

“ศ.สเนป ยินดีเหลือเกินที่คุณมาร่อวมรายการของผม”ศ.ดัมเบิลดอร์จับมือทักทายกับสเนป

“ผมต่างหากที่เป็นเกียรติ ตอนแรกคิดว่าเป็นเกมโชว์ธรรมดา แต่นี่ถึงขนาดท่านอาจารย์ใหญ่มาลงกำกับเอง คงไม่ธรรมดาแน่ๆ”

“ผมยังแปลกใจ ตอนเจมส์มาบอกผมว่าเค้าให้คุณเป็นคู่ซี้ลงแข่งด้วยกัน  ผมคิดว่าเค้าต้องโกหกแน่ๆ แต่ดูซิคุณมาจริงๆ  ผมว่าคุณทั้งคู่คงไม่ได้เกลียดกันจริงๆหรอก”

“อะไรนะครับ  คู่ซี้... ลงแข่งด้วยกัน”สเนปต้องฟังผิดไปแน่ๆ

“ก็รายการของผม คัมภีร์ ซี้ปึกไง”

“แต่...แต่เค้าบอกกับผมว่า จะแข่งกับผม”สเนปทำหน้างง

“ก็แล้วฉันพูดผิดตรงไหนล่ะ ฉันจะแข่งกับนาย หรือถ้าจะให้พูดเต็มๆประโยคก็คือ...”เจมส์ที่พึ่งมาถึงเดินเข้ามาทางด้านหลังของสเนป “ฉันจะแข่งคู่กับนาย”เจมส์ยิ้มยกมุมปาก

“ไม่มีทาง  ผมขอสละสิทธิ์”สเนปเดินไปคว้าของๆตัวเอง เตรียมตัวจะกลับ

“อ่ะๆนายตอบตกลงแล้วน่ะ  ลูกผู้ชายคำไหนคำนั้น”

“มัดมือชกกันชัดๆ”สเนปสบถ

“ศ.ใหญ่ครับ  ตามที่ผมได้เล่ามา ไม่มีประโยคไหนที่ผมใช่ข่มขู่เซเวอรัส ให้ลงแข่งด้วยเลยสักนิด”ศ.ดัมเบิลดอร์ยิ้ม

“เซเวอรัส  ลองดูสักตั้งก็ไม่เห็นจะเป็นไร  มีแฟนคลับของคุณมารอชมอยู่ด้วยนะ อย่าทำให้พวกเขาต้องผิดหวังเลย”

“นี่ ลิลลี่ตื่นเต้นมากเลยรู้ไหมที่รู้ว่านายลงแข่ง  แต่หน้าเสียดายที่เขามาเชียร์นายวันนี้ไม่ได้  แต่รับรองเขาต้องกำลังรอดูอยู่หน้าทีวีแน่ๆ ก็มันถ่ายทอดสดไปทั่วประเทศเลยนี่น่ะ”

“ถ่ายทอดสด”สเนปแทบลมจับ

******************************************************************************

“เรามาเริ่มสัมภาษณ์คู่แรกกันเลยดีกว่า ซีเรียสครับ คุณรู้สึกยังไงกับเพื่อนคนนี้ครับ”

“รักมันว่ะ” คนในห้องส่งเงียบ จนได้ยินเสียงลมพัดหวือ ลูปินชักจะเสียวสันหลังน้อยๆ

“พูดให้มันเคลียร์ๆหน่อยดิ เท้าปุย”ลูปินเอาศอกกระทุ้งสีข้างเจ้าเพื่อนตัวแสบ

“เป็นเพื่อนที่รักที่สุด แกด้วยว่ะเขาแหลม”ซีเรียสยักคิ้วให้เจมส์ ซึ่งก็ยักคิ้วตอบกลับ

ลูปินปาดเหงื่อ  เจ้าเพื่อนตัวดีมันมีแผนอะไรกันอีกล่ะเนี่ย  นึกเอะใจตั้งแต่ซีเรียสมาชวนเขาแล้ว รู้งี้ไม่ตอบตกลงซะก็ดี”

“แล้ว ศ. ล่ะครับ ทำไมถึงยังคบเขาเป็นเพื่อนอยู่”ซีเรียสแยกเขี้ยวใส่ลี ประมาณว่าเจอกันหลังไมค์

“55+...มันเป็นหมาที่ซื่อสัตย์ดีครับ...”ลูปินตอบยิ้มๆ

“อ้าว...เชี่ย จันทร์เจ้า กรูเพื่อนเมิงนะ”ซีเรียสตัดพ้อ 

“ชอบทำตัวบ้าๆ ห่ามๆ เวลาอยู่กับมันแล้วสบายใจดี”จบสวยให้อภัย

“มาดูคู่ที่สองกันบ้าง รอน คุณรู้สึกยังไง ที่มีเพื่อนเป็นคนดัง”

“ก็ดีครับ  มันทำให้ผมได้ตำแหน่งพระรองมาโดยปริยาย  แต่อันที่จริงผมอยากได้ตำนานของตัวเองมากกว่า  รอน วีสลีย์ เด็กหนุ่มผู้เร่าร้อน”

“ครับ มันคงจะรู้สึกดีน่าดูที่ได้อยู่บนการ์ดกบช็อคโกแลต ถ้าคุณต้องมีพี่น้องถึง 6 คนอย่างรอน คุณจะรู้สึงยังไงครับ แฮร์รี่”

“เอ่อ...ผมว่ามันคงดีกว่าต้องอยู่กับลูกพี่ลูกน้องตัวอ้วนเผะที่วันๆเอาแต่ไล่เตะผมล่ะครับ”

“แม่ผมอยากรับเค้าเป็นลูกอีกคนจะแย่”รอนกล่าวเสริม

กล้องแพนไปที่มอลลี่ และครอบครัววีสลีย์ที่มาเชียร์ทั้งคู่กันถ้วนหน้า

“และคู่ที่สาม  ผมยังสงสัยอยู่ว่าลิ้นกับฟันมาเจอกันได้ยังไง”

‘ผมถูกหลอก’  สเนปคิด แต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป

“อันที่จริงเราทั้งคูไม่ได้เป็นอริกันอย่างที่พวกคุณคิดหรอกครับ  มันเป็นแค่การสร้างภาพ  เราก็แค่แหย่กันเล่นตามประสาเพื่อนวัยเดียวกัน”เจมส์ตอบแทน

‘ไม่จริง  ผมเกลียดมันเข้ากระดูกดำ’

“อ๋อ  องค์กรมายา”ลีพูดติดตลก

“แล้วศ.ล่ะครับมีอะไรอยากพูดกับ พอตเตอร์คนพ่อบ้างไหม”

“อย่า...มา...แล่น...ตุกติก...กับฉัน...ไม่งั้นฉันจะสาปนายกลางห้องส่งนี้แน่”สเนปเน้นทีละคำจนจบประโยค 

เจมส์ยังคงยิ้มรับอย่างสบายใจ

“เอาล่ะ เราก็ทำความรู้จักกับพวกเขาทั้ง 3 คู่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ขอเชิญทุกคนประจำที่ครับ  คู่ของศ.ลูปินและซีเรียส อยู่ที่แท่นของตัวบรรจงและหยดหมึก ตำราเรียนแลคู่มือการสอนทุกชนิด  แฮร์รี่และรอน อยู่ที่แท่นของอุปกรณ์บำรุงไม้กวาด Broken Bloom ไม้กวาดหักเราซ่อมได้ คู่สุดท้ายคุณพอตเตอร์และศ.สเนป อยู่ที่แท่นของ ผงฟูแอร์ไลน์ เดินทางรอบโลกได้ภายใน 3 นาที และเรามาดูกติกากันก่อนดีกว่า...”

ปั้ง!!!!!

ประตูห้องส่งเปิดผางออก  พร้อมกับเหล่าผู้เสพความตายที่แต่งกายในชุดดำสนิท  สวมหน้ากากปิดบังใบหน้าย่างสามขุมเข้ามาหน้าเวที  ชายผู้หนึ่งก้าวออกมาอย่างเงียบสงบ  ทุกคนในห้องส่งพากันเงียบกริบ

สมาชิกภาคกำไม้กายสิทธิ์แน่นเตรียมสู้ แต่ดัมเบิลดอร์ยกมือขึ้นห้ามไว้

ชายผู้นั้นเดินตรงมาที่ดัมเบิลดอร์แล้วถอดผ้าคลุมออก เผยให้เห็นใบหน้าขาดซีด ไม่มีดั้ง

“ทอม ริดเดิ้ล ไม่คิดว่าเธอจะสนใจรายการของเรา”

“55+ ศ.ใหญ่อุตส่าห์ให้เกียรติเชิญผมมาเป็นแขกรับเชิญพิเศษ จะปฏิเสธได้ยังไง”

เกิดเสียงหือฮาดังขึ้นอีกระลอกหนึ่ง

“เอาล่ะทุกคนเงียบๆหน่อย จุดประสงค์ที่ผมจัดรายการนี้ก็เพื่อสร้างความสมานฉันท์ในหมู่ผู้วิเศษ  ไม่มีการแบ่งฝักแบ่งฝ่าย  คุณริดเดิ้ลก็มาด้วยปกติสุข  แล้วคู่หูของเธอล่ะทอม”

“ไม่จำเป็น ผมแข่งคนเดียวได้”

“ไม่ได้หรอกทอม...เธอต้องหาคู่ซี้มาด้วย 1 คน “

“อืม...ใครดีล่ะ...งั้นผมให้คุณเป้นคู่ซี้ แล้วกัน”จอมมารพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

ดัมเบิลดอร์ส่ายหัว “ไม่ได้หรอกทอม  ฉันเป็นเจ้าของรายการ เดี๋ยวเขาจะหาว่าฉันโกงผู้เข้าแข่งขันคู่อื่นๆ  สมุนของเธอไง  เราไม่ได้ห้ามว่าต้องเป็นเฉพาะเพื่อน  เจ้านายกับลูกน้องก็ได้”

“อือ...งั้นเอาแกนี่แล่ะ ลูเซียส  ถึงคราวที่แกต้องพิสูจน์ความจงรักภักดีที่มีต่อฉันแล้ว  ถ้าแกแพ้ล่ะก็  เตรียมตัวส่งเดรโกมาเป็นของกำนัลฉันได้เลย”ลูเซียสถอดหน้ากากออก   

“เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้รับใช้นายท่าน  กระผมจะทำอย่างดีที่สุด  ไม่ให้ท่านต้องผิดหวัง”

“แหะๆ และแขกรับเชิญคู่พิเศษ คนที่คุณก็รู้ว่าใคร แลละ คุณมัลฟอย  อยู่ที่แท่นของ ละครเวทีบัลลังก์มืด เปิดจองบัตรแล้วที่ Wizard Ticket ทุกสาขา”ลีเสียงสั่นนิดๆ

“เรามาดูกติกาเกมการแข่งขันกันเลยดีกว่า”

ตัดไปที่ VTR

“กติกามีอยู่ว่า ผู้เข้าแข่งขันทั้ง 4 คู่ จะต้องเข้าแข่งขันเกมปริศนาทั้ง 4 เกม ในแต่ละเกมจะมีคะแนนสะสม โดยคู่ที่ชนะได้อันดับ 1 ในเกมๆนั้น จะได้แต้มสะสม 3 แต้ม ที่ 2 ได้ 2 แต้ม และ ที่ 3 ได้ 1 แต้ม เมื่อแข่งขันครบทั้ง 4 เกม ทีมไหนได้คะแนนมากที่สุดก็เป็นฝ่ายชนะไป  ของรางวัลก็คือ เงินสด 1,000,000 เกลเลียน และของรางวัลปริศนาจากดัมเบิลดอร์อีก 1 ชิ้น รู้สึกตื่นเต้นแล้วซิ  พักชมสิ่งที่น่าสนใจสักครู่  แล้วเดี๋ยวกลับมาพบกันในช่วงหน้าครับ”

*************************************************************************************************************************

“ท่านกำลังประสบกับปัญหา ‘ตัวโนม’หลังบ้านใช่หรือไม่  ท่านรู้สึกเบื่อกับการต้องจับมันเหวี่ยงจนเวียนหัวทุกวันใช่หรือไม่  มันจะไม่เป็นปัญหากับท่านอีกต่อไป  เพราะเรามีนี่ ‘กับดักมารอัจฉริยะ’เครื่องมือไฮเทคสุดทันสมัย เหมาะกับชีวิตที่เร่งรีบ  แค่ท่านนำมันไปติดตั้งไว้ยังสวนหลังบ้านและเปิดสวิทซ์  เมื่อใดก็ตามที่ตัวโนมก้าวเข้ามาในเขตรัศมีสวนของท่าน  มันก็จะ บึ้ม!!!  ตัวโนมจะถูกระเบิดด้วยคำสาปแช่ง  นอกจากนี้มันยังใช่ได้กับ ตัวน็อกเทล ฮัมพ์ ดั๊กบ๊อก และเพื่อนบ้านที่คุณไม่ได้รับเชิญ  โอ้พระเจ้าจอรจ์ มันยอดมากเลย จอร์จี้  เท่านั้นยังไม่พอนะเฟร็ด  กับดักมารอัจฉริยะยังสามารถตรวจหาสิ่งมีชีวิตตัวอื่นๆ  ที่คุณไม่ปรารถนา และกำจัดมันภายในชั่วพริบตา เราจะไปลองสัมภาษณ์ผู้ที่เคยใช้มันดู

                                                                      


รอน วีสลีย์

“ผมเป็นคนหนึ่งที่เกลียดแมงงมุมเข้าไส้  ขนที่ขามันยุบยับน่าแหวะ  แต่พอมีเครื่องนี้  แมงมุมไม่ว่าตัวเล็กหรือใหญ่  ก็ไม่เคยมารังควาญผมอีกเลย  ต้องขอบคุณกับดักมารอัจฉริยะจริงๆ”

“ราคา 500 เกลเลียน เราไม่ขาย  400 เกลเลียน เราไม่ขาย เราขายคุณในราคาเพียง 299 เกลเลียน ถ้าคุณส่งจดหมายสั่งซื้อมาถึงเราภายใน 30 นาทีนี้ คุณจะได้รับ ยากำจัดวัชพืชเพื่อสวนสวย มูลค่า 50 เกลเลียน ฟรี!ทันที ค่าจัดส่งและประกันภัยทั่วประเทศ 10 เกลเลียน  Wizard Mall ในเครือเกมกลวีสลีย์ ลี่...ลี่...ลี่” มีเสียงเอคโค

***************************************************************************************************************

“กลับเข้าสู่รายการคัมภีร์ซี้ปึก ช่วงที่ 2 สนับสนุนโดย  ร้านเกมกลวีสลีย์  เอาล่ะครับ  ในเกมแรกนี้เป็นเกมง่ายๆ สบายๆ ที่จะนำมาทดสอบคู่ซี้ ว่าซี้ปึกกันจิงรึป่าว  โดยเราจะมีคำถามทั้งหมด 4 คำถาม ให้คนหนึ่งทายใจอีกคน  ทีมไหนที่รู้จิงรู้ใจกันมากที่สุด ก็ชนะไปเลย”

โต๊ะถูกจับแยกเป็น 2 ฝั่ง  โดยมี เจมส์ ลูปิน ลูเซียส และรอน เป็นฝ่ายทายใจก่อน  และอีก 4 คนที่เหลือนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

“เพื่อเป็นการยุติธรรม สำหรับผู้ที่มีเทคนิคอ่านใจได้  เราขอสั่งห้ามนะครับ  ทีมไหนใช้จะถูกตัดสิทธิ์แพ้ฟาล์ว และห้ามเล่นในเกมถัดไป  และคำถามแรกของเราก็คือ...”

หนังที่คุณคิดว่าเพื่อนของคุณชอบมากที่สุด

“ศ.ทั้งสอง  แฮร์รี่ และคุณเอ่อ...ริดเดิ้ล เขียนชื่อหนังในใจคุณแล้วคว่ำไว้ก่อนนะครับ  ฝ่ายที่ทายใจก็เขียนคำตอบได้เลยนะครับ”

“เรียบร้อยทุกคนแล้วนะครับ  งั้นเรามาดูกันเลยดีกว่า ว่าพวกเขาจะทายใจคู่ซี้กันถูกไหม  เริ่มจากคุณพอตเตอร์คนพ่อเลยครับ  คุณคิดว่า ศ.สเนป ชอบหนังเรื่องอะไรมากที่สุดครับ”

เจมส์ตั้งกระดานคำตอบขึ้นอย่างมั่นใจ

“เรื่อง เฉือน ครับ”ผู้ชมในห้องส่งแอบยิ้มๆ บางคนเริ่มซุบซิบกัน

“คุณหมายถึงเรื่องที่ เป๋ อาลัก เล่นน่ะหรอครับ...”เจมส์ยิ้มเป้นคำตอบ  “ทำไมคุณถึงคิดว่าเขาชอบเรื่องนี้ล่ะครับ”ลักลั้นหัวเราะถามต่อ

“ผมดูจากท่าทาง นิสัย และคำพูดของเขา ช่างเหมาะกับชื่อหนังเรื่องนี้จิงๆครับ”

“เขาเคย ‘เฉือน’ คุณรึป่าว”ลียื่นระเบิดให้

“แทบทุกครั้งที่เจอหน้าเลยครับ  เจ็บแสบมากๆ”เจมส์ก็ไม่พลาดโอกาสที่จะถอดสลักมัน  ได้ยิเสียงฮาดังไม่ทั่วห้องส่ง

สเนปแทบอยากเอาหน้ามุดผ้าคลุม  นี่เจ้านั่นมันไม่รู้จักหนังเรื่องนี้ หรือมันจงใจจะแกล้งเขากันแน่

“แล้วนายทำไงว่ะ เจมส์”ซีเรียสตั้งมุกให้

“ก็เฉือนกลับดิ ถามได้”เจมส์ก็ยิงซ้ำทันที

“เอาล่ะครับมาดูคำตอบของ ศ.สเนปกัน ว่าจะเป็นเรื่อง ‘เฉือน’ จิงรึป่าว”

สเนปกระแทกกระดานคำตอบลงบนโต๊ะ แทบร้าว

James Bond 007 Potter ไปตายซะ

“55+ สงสัย ศ.คงเขียนบท และกำกับเอง  ว่าแต่จะออกฉายเมื่อไรล่ะครับ”

“หักกริฟฟินดอร์ 50 คะแนน คุณจอร์ดัน  ถ้าคุณยังไม่หยุดพูด ผมจะสั่งกักบริเวณคุณ”สเนปส่งสายตาน่ากลัวมาให้พิธีกร

“เฮ้ ศาสตราจารย์  กักบริเวณผมแทนสิ  ช่วงนี้ผมว่างๆ”เจมส์ตะโกนขึ้นขัด

 “เอ่อ...55+ ข้อนี้ทั้งคู่เลยไม่ได้คะแนนไป” ลีรีบสรุป “มาดูคู่ต่อไปกันครับ ศ.ลูปิน ทายใจ ซีเรียส ว่า”

The Lord Of The Ring

“ทำมันถึงคิดว่าต้องเป็นเรื่องนี้ล่ะครับ”

“ผมเห็นเค้าชอบพูดถึงบ่อยๆ  เห็นบอกว่า อารากอน หน้าตาเหมือนเค้า  อาจจะเป็นชาติก่อนของเขาก็ได้ 55+”

“งั้น ศ. ก็เป็นเลโกลัสซิครับ”

“กอลลัม ต่างหาก”ซีเรียสแซว ลูปินแอบค้อนให้นิดๆ  

“และ ซีเรียส ตอบว่า...”

เพื่อน กูรักมึงว่ะ 

ซีเรียสยิ้ม  จ้องไปที่ลูปิน  ไม่ได้ขยายความอะไรเพิ่มเติม

“เสี่ยวว่ะเมิง”เจมส์ตะโกนแซวมาจากอีกฝั่ง

“คุณแบล็ก  ถ้าคุณยังไม่เลิกเสี่ยว  ผมจะเลิกเล่น”ลูปินยื่นคำขาด

“จ๋าจ้ะ”ซีเรียสขานรับ  อารมณ์ดี  

คู่ต่อไป

จอมมารครองโลก ลูเซียสตอบซึ่งตรงใจกับจอมมาร

“เอ่อ...คณะกรรมการตัดสินว่าคำตอบนี้เป็นโมฆะ จากการ search ทั้ง google ของมักเกิ้ลและ googgooggu ของผู้วิเศษ  ไม่พบหนังชื่อเรื่อง จอมมารครองโลก ทั้งคู่จึงไม่ได้คะแนนไป”

“ขี้โกงกันนิ  นี่คุณไม่รู้หรือไง ว่ามันคือ Project ปีหน้าของผม  ทำไมไม่มีใครเอาไปลงข่าวเลยเนี่ย  แย่จิงๆ  ถ้าผมทำสำเร็จนะ  ที่แรกที่ผมจะไปถล่มก็คือ สนพ. เดลี่พรอเฟ็ต  ระวังตัวไว้ให้ดีเถอะ โดยเฉพาะเธอ  ยัยแมลงปีกแข็ง  ถ้าเอารูปฉันมาลงไม่สวยล่ะก็  เธอสวยแน่”

ริต้า สกีตเตอร์  ที่นั่งชมอยู่ ถึงกับแข็งไปเลย  ผู้ชมคนอื่นๆขำค้าง

ลีได้สติก่อนจึงกล่าวต่อ “มาดูคู่ต่อไปกันดีกว่าครับ  รอนทายว่า”

“Harry Potter And The Half-Blood-Prince  และเจ้าตัวก็ตอบตามนั้น  แต่มาดูเหตุผลของรอนดีกว่า

“ก็ผมชอบภาคนี้”รอนตอบแบบไม่ต้องคิด

“เอ่อ...สรุปแล้วใครทายใจใครกันแน่”ลีชักงง

“ไอ้ปัญญาอ่อน”ฝาแฝดวีสลีย์ตะโกนด่าน้องชายออกอากาศ

“และนี่คือแต้มแรกของเราในวันนี้ ได้มาแบบ งงๆ แฮร์รี่และรอนนำไปก่อน 1 คะแนน”

*************************************************************************************

“คำถามที่สอง  คุณคิดว่าเพื่อนคุณชอบอะไรมากที่สุด  และเกลียดอะไรมากที่สุด”

“เริ่มจากรอน ทายใจแฮร์รี่ว่า  ชอบควิดดิช และเกลียด ผู้คุมวิญญาณ” ” และไม่แปลกใจเลยที่เขาจะตอบเช่นนั้น

“คุณมัลฟอยทายใจคนที่คุณก็รู้ว่าใคร ว่า ชอบตัวเอง  และเกลียด ความรักและมิตรภาพ” ซึ่งก็ทายได้ตรงใจจอมมาร

“ต่อไปคุณพอตเตอร์ ทายใจ ศ.สเนปว่า”

“ชอบ ศาสตร์มืด และเกลียดยาสระผม”เรียกเสียงหัวเราะจากผู้ชมได้อีกเช่นเคย

สเนปชักจะกรุ่นๆ

“และศ. ตอบว่า”

ชอบลิลี่และ เกลียดสามีของเธอเข้ากระดูกดำ

“จะตีท้ายครัวฉันหรอ สนิฟเวอรัส  เลิกคิดเถอะ  ไม่งั้นนายโดนแทงข้างหลังแน่”

“แก...ไอ้...”สเนปไม่รู้จะหาอะไรมาด่า 

“คู่ต่อมา ลูปิน ทายใจ ซีเรียสว่า ชอบ การผจญภัย  และเกลียด อัซคาบัน”

ซีเรียสตั้งกระดานคำตอบขึ้นมีข้อความเขียนว่า

ชอบการผจญภัย เกลียดอัซคาบัน และรักมนุษย์หมาป่า ^0^

ลูปินกัดฟันกรอดๆ (.///.)

“อย่าไปถือสามันเลยน่ารีมัส  รักดอกมันจึงหยอกเล่น”เจมส์แก้ต่างแทนเพื่อน

สรุปคะแนนตอนนี้ คู่แฮร์รี่ได้ไป 2 คะแนน คู่ลูปิน และลูเซียส ได้ไปคู่ละ1 คะแนน และคู่เจมส์ยังไม่ได้คะแนน

“คำถามข้อต่อไปฝ่ายที่ตอบจะมาเป็นฝ่ายทายใจบ้างนะครับ  ถ้าสมมุติว่าเพื่อนของคุณโดนโทรลล์ภูเขาจับตัวไป  ซ่อนในป่า คุณจะทำยังไง ระหว่าง

1. คุณล่อมันเข้าไปในห้องน้ำและขู่จะระเบิดหัวมัน  ถ้ามันไม่เอาเพื่อนคุณมาคืน

2. บุกไปรังของโทรลล์ สู้กับมัน และช่วยเพื่อนของคุณออกมา

3. ช่างมัน  ยังไงเพื่อนคุณก็เอาตัวรอดได้อยู่แล้ว

4.ดี สมน้ำหน้า  แมร่งโง่กว่าโทรลล์อีก 555+

“เริ่มจากซีเรียส ทายใจศ.ลูปินว่า”

“ข้อ 1คุณล่อมันเข้าไปในห้องน้ำและขู่จะระเบิดหัวมัน ถ้ามันไม่เอาเพื่อนคุณมาคืน  ครับ”และลูปินก็ตอบข้อ 1

คู่ต่อไป จอมมารก็ทายใจ ข้อ 2 เหมือนที่ลูเซียสตอบ

“แฮร์รี่ตอบว่าข้อ 1 แล้วรอนจะตอบ ข้อ 1 เหมือนกันไหม”

“ข้อ 3 ช่างมัน  ยังไงเพื่อนคุณก็เอาตัวรอดได้อยู่แล้ว” รอนตอบ

“ไหงงั้นอ่ะ”แฮร์รี่ถาม =_=

“ยังไงนายก็ผู้รอดชีวิต  แค่โทรลล์ตัวเดียวนายจัดการได้อยู่แล้วน้าาาา ฉันเชื่อ”

“และคู่สุดท้าย ศ.สเนป ทายใจเจมส์ว่า ข้อ 4”

“ข้อ 4 ดี สมน้ำหน้า  แมร่งโง่กว่าโทรลล์อีก 555+”เจมส์ตอบ

“ในที่สุดทั้งคู่ก็ทายใจกันถูกสักทีครับ  ทำไม ศ.ถึงทายข้อนั้นล่ะครับ”ลีถาม

“เพราะถ้าเป็นฉัน  ฉันก็จะตอบข้อนั้น”

“55+ เป็นคู่ซี้ที่รักกันมากจริงๆ”

***************************************************************************************************

“และเราก็มาถึงคำถามข้อสุดท้ายกันแล้ว  เนื่องจากเป็นข้อสุดท้าย  จึงยกให้เป็นข้อพิเศษ  เราจะไม่ใช้การทายใจ แต่จะเป็นการถามเรื่องของอีกฝ่ายแทน  คำถามมีอยู่ว่า  ให้ระบุส่วนสูง น้ำหนัก และรอบเอวของอีกฝ่ายให้ถูกต้อง  ยากเอาการทีเดียว”

สามคู่แรกผ่านไป ไม่มีคู่ไหนตอบได้ถูกต้องสักคู่  จนมาถึงคู่ซีเรียสเป็นคู่สุดท้าย

“ถ้าซีเรียสทายถูก ก็จะนำเป็น 3 คะแนน และได้แต้มในเกมนี้ไป และซีเรียสตอบว่า...”

ซีเรียสตั้งกระดานขึ้นอย่างมั่นใจ  ไม่เคยมั่นใจเท่านี้มาก่อน

“สูง 168.2 น้ำหนัก 52.5 กิโลกรัม  รอบเอว 26.6 นิ้ว”ซีเรียสตอบอย่างละเอียด

“งั้นเรามาดูกันดีกว่า”ตลับเมตร  ที่ชั่งน้ำหนัก และสายวัดเอว  เข้าไปพันตัว ลูปิน และเริ่มทำหน้าที่ของมัน อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

“ส่วนสูง 168.2 เป๊ะ”แฮกริดเป็นผู้บอกส่วนสูง

“น้ำหนัก ห้าสิบสองครึ่ง”ศ.ฟลิตวิกขานก้มจนหน้าชิดแป้น

“รอบเอว ยี่สิบหก จุด...”

ตึกตักๆ

ตึกตักๆ

ตึกตักๆ

..........

.........

“จุดเจ็ด”มาดามมัลกิ้นอ่านตัวเลขบนสายวัด

“น่าเสียดายจริงๆครับ  ใกล้เคียงมั่กๆ...ดังนั้น...”

“เดี๋ยวก่อน”ซีเรียสยกมือขึ้นค้านอย่างเบื่อหน่าย  แล้วเดินตรงมาที่ลูปินที่ยืนโชว์ตัวอยู่บนเวที

“นายหลอกคนอื่นได้ Moony แต่นายหลอกคนอย่างฉันไม่ได้หรอก”ซีเรียสคว้าสายรัดเอวมาจากมาดามมัลกิ้น นำมาคล้องเอวลูปินไว้แล้วดึงให้อีกฝ่ายกระเถิบเข้ามาใกล้ๆ จนปลายจมูกแทบชนกัน  ลูปินผงะออกเล็กน้อยอย่างประหม่า

“แบล็ค  นายจะทำอะไรน่ะ”ลูปินโวยวาย เมื่อซีเรียสดึงเสื้อของเขาที่สวมทับกางเกงไว้และทำท่าจะถกขึ้น

“ก็เสื้อนายมันหนา  ตำแหน่งมันก็เลยคลาดเคลื่อน่ะสิ”ซีเรียสบรรจงแนบสายวัดลงบนเอวเรียบเนียนของลูปิน

“ยี่สิบหก  จุด  หก  เป๊ะ  ไม่ขาดไม่เกิน”ซีเรียสอ่านตัวเลขเสียงดังฟังชัด

กล้องแนไปที่ตัวเลขบนสายวัด  แล้วก็เป็นจริงดังว่า

“ไม่น่าเชื่อเลยครับ   สุดยอดจริงๆ สมกับเป็นคู่ซี้ ปึกๆ พวกเขาทั้งคู่จึงได้ไปอีก 1 คะแนน และเป็นทีมที่ชนะไปในเกมนี้ครับ”

“พักชมสิ่งที่น่าสนใจสักครู่  แล้วกลับมาเจอกันต่อ  ช่วงหน้าครับ”หน้าจอตัดไปที่โฆษณา

ผู้เข้าแข่งขันลุกขึ้นเปลี่ยนอิริยาบถ

“หึๆ จะให้พลาดได้ไง  คนเค้ากอดอยู่ทุกวัน”ซิเรียสกระซิบที่ข้างหูลูปิน  

ลูปินสะบัดตัวออกจากสายวัดที่พันตัวเขาไว้ราวกับเครื่องพันธนาการของคนตรงหน้า  ก่อนจะเดินหายไปทำใจหลังม่าน

“เฮ้ยนับถือเลยว่ะ  ไอ้คุณแบล็ก...ไม่ธรรมดานะเนี่ย ไปกันถึงไหนแล้วว่ะ”เจมส์เข้ามาตบบ่า

“แล้วแต่จะคิด”ซีเรียสยักคิ้วให้ เป็นอันรู้กัน

“สาาาด...ขนาดเพื่อนมันยังไม่เว้น”

“เชี่ย!  คิดอกุศลอีกแล้วนะครับคุณเจมส์  ผมหมายถึงเวลามันเมาอ้วกแตกกลับมา  ผมต้องคอยรับภาระมานั่งเปลี่ยนชุดให้มัน  ปลุกปล้ำอยู่ตั้งนานกว่าหมาป่าน้อยเจ้าเล่ห์จะยอมให้ผมใส่”

“เชื่อตายล่ะ...โอ้ย!”

“โอ้ย!”เจ้าเพื่อนตัวแสบทั้งสองร้องออกมาเป็นเสียงเดียวกัน  เมื่อบุรุษที่สามที่ถูกนำไปนินทา  เดินกลับมาพร้อมกับอุปกรณ์เสิร์ฟน้ำ  และฟาดฝากรอยรักไว้ที่กระบาลสองเพื่อนซี้เต็มแรง

“มันเจ็บนะรีมัส”ซีเรียสต่อว่า

“ดี  สมควร  แกล้งกันดีนัก  ฉันไม่น่าตกปากรับคำมาเล่นเกมกับนายเลย”ลูปินพูด  ก่อนจะเดินไปหาแฮร์รี่และรอนที่ยืนอยู่อีกฝั่ง

“งอนไปนู้นแล้ว  คราวนี้จะทำยังไงล่ะครับคุณแบล็ก”

“ง้อไม่ยากหรอก  เรื่องฉันเอาไว้ก่อน ว่าแต่นายเหอะ  ไม่เห็นคืบหน้าเลยว่ะ  หมาหยอกไก่อยู่ได้  ยอมแพ้แล้วไง”

“ทำเกินหน้าเกินตาไม่ได้ว่ะ  ลูกนั่งอยู่ทนโท่”เจมส์ตอบเสียงอ่อย

“55+  แฮร์รี่คงทำใจได้...หรอก”

 ******************************************

ในห้องน้ำชาย

“นายท่าน”หางหนอนโผล่เข้ามาอย่างรีบร้อนเมื่อเห็นว่ามีเพียงนายของตน และลูเซียสอยู่กันตามลำพัง

“ว่าไงหางหนอน  ไปสืบข่าวได้ความว่าไง”จอมมารจ้องหางหนอนผ่านทางเงาสะท้อนจากกระจก

“ผมรู้แล้วครับท่าน ว่ารางวัลพิเศษของดัมเบิลดอร์คืออะไร”หางหนอนกล่าวอย่างภูมิใจ

“ก็รีบบอกมาสิ”  ทั้งสามสุมหัวเข้าหากัน  แล้วหางหนอนก็เริ่มเล่าจนจบ

“แกแน่ใจนะ  ว่าใช่จริงๆ”จอมมารถาม

“ครับท่าน  ไม่ผิดแน่  จากปากดัมเบิลดอร์เลย ผมแอบแปลงเป็นหนูเข้าไปสืบมา”

“ดี...ถ้างั้นเริ่มแผนของแกได้เลยลูเซียส  เราจะเผด็จสึกมันวันนี้แล่ะ 5555+  แล้วอย่าให้พลาดเหมือนคราวที่แล้วอีกล่ะ  ฉันเอาแกตายแน่”

“ครับนายท่าน  จะไม่ให้ผิดพลาดโดยเด็ดขาด”

*********************************************************************************************

ช่วงที่ 3 สนับสนุนโดย ร้านขนมฮันนี่ดุ๊กส์  และ ร้านหม้อใหญ่รั่ว

“ก่อนอื่นเรามาดูแต้มของแต่ละทีมกันก่อน  ซีเรียสและ ศ.ลูปิน  นำไปก่อน 3 แต้ม 

แฮร์รี่และ รอน  เท่ากับ คู่ ค.ท.ค.ก.ร.ว.ค. กับคุณมัลฟอย  อยู่ที่ 2 แต้ม

ส่วนคุณเจมส์ และ ศ.สเนป ยังไม่ได้สักแต้มเดียว”

“และเกมที่ 2 ของเรามีชื่อว่า “คู่ซ่าส์ป่าระเบิด”  จะสนุกแค่ไหนไปชมกติกากันเลยครับ”

ในเกมนี้  ทั้งคู่จะต้องใช้ทักษะทางด้านร่างกาย และ ความสามัคคีเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน  โดยทางทีมงานได้จับทุกคนมัดมือไว้  และในด่านแรกเราจะให้ทั้งคู่ช่วยกันกินเค้กหินสุดอร่อย  สัมมนาคุณโดยอ.สอนดูแลสัตว์ของเรา  แฮกริด  เมื่อกินกันจนหมดแล้ว  เราจะให้ฝ่ายหนึ่งเปลี่ยนเสื้อให้กับอีกคน  แล้วไปต่อกันที่ด่านต่อไป  ทั้งคู่จะต้องช่วยกันเลี้ยงลูกโป่งทั้ง 3 ลูก ผ่านสิ่งกีดขวางต่างๆไปไว้ยังที่ๆเรากำหนดให้  และเกมพิเศษสุดท้าย  เราขอเก็บไว้เป็นความลับ...

“อ่ะๆ...ไม่ต้องบอกฉันก็รู้ว่านายจะพูดอะไร เซเวอรัส  แต่ฉันจะไม่ยอมเปลืองตัวให้นายถอดเสื้อฉันเด็ดขาด  ทางที่ดีเรามาเป่ายิงชุบตัดสินให้มันรู้แล้วรู้รอดกันไปเลยดีกว่า  ใครแพ้ต้องเป็นคนเปลื้อง”

“ชิส์...ปัญญาอ่อนสิ้นดี”สเนปสบถ

“อ้าว...ถ้าไม่พอใจเดี๋ยวฉันจับนายเปลื้องให้  โอเคไหม”

“ไม่มีทาง”สเนปปฏิเสธอย่างไม่ต้องคิด

“ถ้างั้นก็  ยันยิง เยา ปัก กะ เป่า ยิ๊ง ฉุบ”

สเนปออกค้อน  ฝ่ายเจมส์

...

...

เอามือแคะจมูก

“พอตเตอร์  เอาดีๆดิ  ฉันไม่ขำนะ”

“ก็อยู่ๆมันก็คันจมูก ผิดด้วยเหรอ  อ่ะๆ  เอาจริงแล้วนะ  แต่ก่อนเป่า  ฉันจะบอกนายว่าฉันออกกระดาษนะ”

‘มันมามุขไหนอีกล่ะเนี่ย   ใครเชื่อก็โง่แล้ว’

“ยันยิง เยา ปัก กะ เป่า ยิ๊ง ฉุบ”เจมส์ออกกระดาษจริงดังว่า  ฝ่ายสเนปก็...

ชนะไปตามระเบียบ

“ฉันชนะ  เยสๆ  ฉันชนะ”สเนปดีใจเสียยิ่งกว่าได้ตำแหน่ง อ.สอนป้องกันตัวจากศาสตร์มืดเสียอีก  นิ้วที่ทำเป็นกรรไกรแกล้งงับ มือกระดาษของเจมส์   ฉับๆ

แต่อีกฝ่ายกลับไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจอะไร  เพียงแต่แอบยิ้ม  กับ โมดหลุด ของอาจารย์สอนปรุงยา มันน่าจับมาจุ๊บๆซะให้เข็ด

“พอตเตอร์โดนเปลื้งผ้าๆ  55+  ถึงทีฉันบ้างล่ะ  ความแค้นที่สั่งสมมานาน  วันนี้มันถึงเวลาปลดปล่อยแล้ว 55+”สเนปหัวเราะอีกครั้ง

“เวลานายยิ้มก็น่ารักดีเหมือนกันนะ”  เจมส์พูดขึ้น “ทำไมไม่ยิ้มบ่อยๆล่ะ”

เสียงหัวเราะเงียบไปสนิท  เมื่อจับจ้องที่ใบหน้าของนักปรุงยา  ก็สังเกตเห็นสีชมพูเรื่อๆเข้ามาแทนที่

“แก...ไอ้...”สเนปนึกคำด่าไม่ถูก  สุดท้ายก็ได้แต่ก้มหน้างุด

แล้วจะมาเขินทำไมว่ะ  ก็รู้อยู่ว่ามันแกล้งพูด  อ๊าาาาค  จะบ้าตาย

 “แล้วตอนนี้ผู้เข้าแข่งขันทั้ง 4 ทีมก็พร้อมแล้ว”  ห้องส่งถูกเปลี่ยนโฉมใหม่  และทุกคู่ประจำตำแหน่งของตัวเอง  เว้นแต่...

“รอน”เฮอร์ไมโอนี่ร้อง  รอนแอบย่องมากินเค้กหินที่วางอยู่บนโต๊ะ

“อ้าวผมก็นึกว่าของว่าง  สำหรับผู้เข้าแข่งขัน”รอนทำหน้าเหรอหรา

ดัมเบิลดอร์โบกไม้กายสิทธิ์ครั้งเดียวเค้กที่แหว่งไปครึ่งก่อนก็หายวับไป  กลายเป็นเค้กก้อนใหม่วางแทนที่

ส่วนรอนโดนจับลากขึ้นมาประจำที่

“ถ้าทุกคนพร้อมแล้วก็  ปรี๊ด!!! เริ่มการแข่งขันได้เลยครับ”

ทุกคู่วิ่งกรูกันเข้าไปหาก้อนเค้กทั้ง 4 ก้อนที่วางประจำอยู่แต่ละโต๊ะ ราวกับคนอดอยาก 

และเมื่อทุกคนเริ่มกัดเข้า  ก็ถึงกับน้ำตาล่วงด้วยความเอร็ดอร่อย 

“ลูเซียส  ฉันขอสั่งให้นายกินให้หมด  เร็วๆด้วย  ฉันชักเริ่มเบื่อแล้ว”จอมมารออกเสียงสั่ง

“ครับเจ้านาย”ลูเซียสต้องยอมทำตามอย่างไม่กล้าปฏิเสธ  คำแล้ว คำเล่า  คำแล้ว คำเล่า...

“นายกินไหวไหม รีมัส  ถ้านายไม่ไหวก็ไม่ต้องนะเดี๋ยวฉันกินส่วนของนายให้เอง”ซีเรียสพูดอย่างใจดี  เล่นเอาลูปินแอบยิ้มในใจ

“เฮ้ยได้ไง   เดี๋ยวฉันก็ไม่อิ่มกันพอดี ยิ่งหิวๆอยู่  อย่ามัวแต่พูดดิ มาช่วยกันกินเร็วๆ”

“ไหวไหม เซเวอรัส ถ้านายไม่ไหวก็ไม่ต้องนะเดี๋ยวฉะ...”เจมส์หยุดพูด  เมื่อสบเข้ากับสายตาที่สื่ออกมาจากใจของอีกฝ่ายว่า ‘อย่าพล่ามมาก มาช่วยตูกินเร็วๆ  ก่อนตูจะหมดความอดทน  แล้วหันไปเขมือบเมิงแทน’

‘แมร่งทีคู่เจ้าซีเรียสทำไมมันสำเร็จฟ่ะ  กะทำซึ้งซะหน่อย  หมดมุขเลยตู’เจมส์ก้มลงไปกินเค้กต่ออย่างหมดอะไรตายอยาก

******************************************************************
ฝ่ายข้างแฮร์รี่และรอน  ทั้งคู่ดูจะคุ้นเคยกับเค้กหินมากกว่าคู่อื่นๆ   แต่รอนที่สวาปามก่อนแข่งไปมากก็ชักจะพะอืดพะอมขึ้นมาเต็มแก่ 

“ไม่ไหว...แอะ...แล้วแฮร์รี่  ถ้าฉันยัดเข้าไปอีก  ของเก่ามันต้องออกมาแน่” รอนทำท่าเหมือนจะอ้วก  แฮร์รี่ได้แต่ถอนหายใจ

และในเวลาต่อมาเค้กของแต่ละทีมก็ค่อยๆหดหายไปทีละเล็กละน้อยจนจะหมด

“รัก...ไม่รัก...รัก....ไม่รัก...”ซีเรียสงัดเทคนิคพิเศษเสี่ยงทายรักออกมาใช้  ขณะที่ลูปินเริ่มเคี่ยวเอื่อยๆ

“รัก...ไม่ร๊าาาก...”ซีเรียสอ้าปากค้าง  มองลูปินพยายามเอาเค้กชิ้นที่เหลือเข้าปาก  ตาปริบๆ

 ชิ้นเค้กที่เขาสู้อุตส่าห์แบ่งไว้ให้มันจบที่คำว่ารักพอดี  แต่คนตรงหน้า...คนตรงหน้ากลับเอาไปกิน(ด้วยความหวังดี)อย่างหน้าตาเฉย  เค้า..เค้ายอมไม่ได้... 

เมื่อชิ้นเค้กแตะโดนริมฝีปากของลูปิน  ซีเรียสก็ใช้ความไวเหนือแสงตอนที่ลูปินยกหน้าขึ้นจากถาด  ฉวยโอกาสอันมีค่าทันที

…

...จุ๊บ...

…

“...รัก...อืม...อร่อยที่สุด”ซีเรียสค่อยๆเคี่ยวเค้กที่ขโมยมาอย่างรู้คุณค่า  ขณะที่ลูปินกลับเป็นฝ่ายอ้าปากค้างแทน  

“นี่รีมัสถ้านายไม่ว่าอะไรฉันจัดการเรื่องเสื้อผ้าให้นายเองนะ”ซีเรียสเสนอ  และไม่รอฟังคำตอบ

“ตกลงตามนั้น   ไปเร็วๆ  เดี๋ยวคู่อื่นตามมาทัน”ซีเรียสเดินเขย่งเท้าพร้อมกับฮัมเพลงเดินนำไปก่อน

“ไอ้  หมาดำ”ลูปินพึ่งรู้สึกตัว  และวิ่งตามไปกระทืบทันที

“คิกๆ  ไอ้หมาไม่เจียมบอดี้” เจมส์จ้องมองเค้กชิ้นเล็กๆที่เหลืออยู่บนจาน

“ของนายน่ะเซเวอรัส”แผนการชั่วร้ายผุดขึ้นในหัว

แต่มีหรือที่คนอย่างเซเวอรัส สเนปจะไม่รู้ทัน

“กินมันซะพอตเตอร์”สเนปออกคำสั่ง

“ก็ได้  ถ้านายยอมให้ฉันถอดเสื้อนาย”เจมส์ยิ้มเจ้าเล่ห์

“ถ้านายอยากเจ็บตัว” สเนปจ้องเจมส์อย่างเอาเรื่อง

“คร้าบๆ  กินเดี๋ยวนี้แล่ะครับศาสตราจารย์”เจมส์ก้มลงกินเค้กชิ้นสุดท้าย  แล้วทั้งคู่ก็ไปยังฐานต่อไป

โดยมีคู่ของแฮร์รี่และ จอมมารตามติดๆ

“แล้วจะถอดยังไงล่ะเนี่ย”รอนจ้องหน้าแฮร์รี่

ดัมเบิลดอร์โบกไม้กายสิทธิ์อีกครั้ง  เชือกที่มัดข้อมือของทุกคนก็คลายออก  แต่ก็ยังรู้สึกชาจนขยับไม่ได้อยู่ดี

“เอออย่างงี้ค่อยง่ายหน่อย  เอะ  แต่ทำไมมือมันไม่ขยับล่ะ  อ๊าาาค  ฉันโดนรัดข้อมือจนเป็นอัมพาตไปแล้ว” รอนโวยวาย

“หุบปากซะรอน   แล้วเอาแขนนายหดเข้าไปในเสื้อ”รอนทำตามที่แฮร์รี่สั่ง  ดูจะยังงงไม่หาย

แฮร์รี่ค่อยๆ ใช้ปากดึงเสื้อรอนขึ้น

“ฮู้ๆ   แฮร์รี่เบาๆหน่อยนะ อย่าทำตัวรอนเป็นรอยล่ะ”สองฝาแฝดตะโกนแซวมาจากฝั่งผู้ชม

รอนหน้าแดงจ้องหน้าถมึงทึงของเฮอร์ไมโอนี่ตาปริบๆ

มาดูข้างฝ่ายพอตเตอร์คนพ่อกันบ้าง

“ซี้ด....เร็วๆสิเซเวอรัส  นายจะอ้อยอิ่งอยู่ที่นมฉันอีกนานไหมเนี่ย  มันเสียวนะโว้ย  มาลองดูบ้างไหม”

สเนปกำลังใช้ความพยายามอย่างสุดความสามารถ  เพื่อที่จะปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเจมส์ออกด้วยฟัน  แต่มันก็ช่างยากเหลือเกินที่จะมีสมาธิทำ  โดยเฉพาะเวลาที่เจ้าคนโดนถอดมันแกล้งทำเสียงซี้ด....ซี้ด 

‘หือ  ฝากไว้ก่อนเถอะพอตเตอร์ ’สเนปปลดกระดุมเม็ดแรกของเจมส์ออก

“อ่า...อย่างนั้นแล่ะ  เบบี๋ ... ทำได้ดีมาก”

“ไม่ใช่ๆ  ไม่ใช่ตรงนั้น  ต่ำลงไปอีกนิดซิจ๊ะ  อ่า...ช่าย...สุดยอด”

บรรยายซะ  คุณยายมิวเรียลที่นั่งฟังวิทยุถึงกับตกใจ  นี่มันรายการ คัมภีร์ ซี้ปึก ของดัมเบิลดอร์ หรือ Sex phone กันแน่

“พอตเตอร์นายช่วยหุบปากได้ไหม  ฉันไม่มีสมาธิ”สเนปแหวเข้าให้อย่างสุดกั้น

“โทษทีนะ  ปากฉันไม่ได้ไม่ว่างเหมือนนายนี่  มีหน้าที่อะไรก็ทำไปซิ  อู้ว์  แจ๋ว”

กระดุมของเจมส์หลุดเม็ดที่ 2 และ 3 ตามลงมา  ตอนนี้ใบหน้าของนักปรุงยาปะทะเข้ากับอกแกร่งของ อดีตนักควิดดิช  หน้าท้องแบนราบกระเพื่อมขึ้นลงช้าๆ  ตามแรงหายใจ  สเนปสะกดกั้นอารมณ์ทั้งโกรธ  ทั้งเขิน(บ้าชิพ  ทำไมต้องเขินด้วยฟ่ะ)

“หยุดทำไมอ่ะ เซเวอรัส”เจมส์ก้มมองสเนปที่เอาแต่ก้มหน้างุด  พอเขาเรียกก็สะดุ้งน้อยๆ แล้วรีบลนลานปลดกระดุมเสื้อเขาเม็ดต่ำลงไป  แต่สายตาของเจมส์ก็ทันสังเกตเห็นสีแดงเรื่อๆตรงใบหู

‘ให้ตายเหอะ อึดอัดชะมัด  อย่ามาทำตัวน่ารักตอนนี้ได้ไหม  เดี๋ยวพ่ออดใจไม่ไหว จับกดกลางเวทีอย่ามาโทษกันนะ โอ้ยโรคหัวใจกำเริบ  เลิฟ ละลา เลิฟๆๆ’

“เร็วหน่อยซิครับศาสตราจารย์  ความอดทนของผมมีขีดจำกัดนะครับ  ซี๊ดดดด”

“ได้...งั้นไม่ยั้งมือล่ะนะ”สเนปสูดหายใจเข้าเต็มปอดแล้วฝังเขี้ยวลงไปบนเสื้อเชิ้ตของเจมส์  

เกิดเสียงขาดดังแคว้ก  และเสื้อเป็นอันหลุดออกจากตัวนายแบบทันที

“อ๊าาาค...เสื้อตัวโปรดของฉัน”เจมส์คราง

“อยากได้แบบเร็วๆไม่ใช่ไง  ก็จัดไปให้แล้วนิ”สเนปไม่สนใจเสียงโวยวายของเจมส์   รีบเอาเสื้อมาสวมให้มือปราบมารโดยเร็ว(ไม่อยากให้คนอื่นเห็นอ่ะ  อยากเก็บไว้มองคนเดียว  คิคิ)

“เซเวอรัส สเนป  ฉันจะ ตืด...ตืด..นาย  โทษฐานที่นายทำเสื้อฉันขาด”
ดัมเบิลดอร์ดูดเสียงเกือบไม่ทัน  รายการนี้มีเด็กดูด้วย  เดี๋ยวไม่ผ่าน กบว.

“ชิส์  ถ้าคิดว่าทำได้ก็ลองดูซิไอ้ง่อย”

“ก็ไม่ต่างกันล่ะว่า ไอ้...น่ารัก”คนในห้องส่งพร้อมประสานเสียงกันอ้วก

“นี่เท้าปุย  ฉันเห็นนายสาละวนกับเสื้อฉันนานแล้วนะ  คู่อื่นเขาไปถึงไหนๆกันแล้ว”ลูปินแอบหงุดหงิด

“อืม...ก็กำลังพยายามอยู่นี่ไง”ซีเรียสใช้หัวถกเสื้อยืดของลูปินขึ้น

“แล้วก็ช่วยเอาจมูก  ออกไปห่างๆหน้าท้องฉันได้ไหม  ไม่เห็นแก่ฉัน  ก็เห็นแก่ฟ้าที่มันจะผ่าลงมาเถอะ”

นอกจากจะไม่ฟังแล้ว  ซีเรียสยังคงใช้วิธีเดิมเลิกเสื้อลูปินขึ้นจนถึงอก  และติ่งสีชมพูเล็กๆ 2 ติ่ง ของร่างบางก็ช่างยั่วยวนคนถอดเสียเหลือเกิน

“คุณแบล็ค...อย่าแม้แต่คิดเชียวนะ...อ๊ะ!!”

Censor  Censor  Censor

คุณยายมิวเรียลคนเดิมที่เปลี่ยนจากฟังวิทยุ  มานั่งดูทีวีแทน(เร้าใจกว่ากันตั้งเยอะ) ตบขาตัวเองอย่างขัดใจ

“แหม  กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันเลย  ทีวีเซ็งกระบ๊วย เอ้ย  ดันมาเสียอะไรตอนนี้”คุณยายลุกขึ้นไปตบทีวี 2-3 ที แต่ก็ยังขึ้นตัวแดงเถือกว่า Censor อยู่ดี

“รู้งี้ให้ อาร์เธอร์ ซื้อของมักเกิ้ลมาให้ซะก็ดี  วัยรุ่นเซ็ง”คุณยายหันกลับไปเปิดวิทยุฟังตามเดิม

“และในที่สุดคู่ของลูเซียส และจอมมาร ก็สวมเสร็จเป็นที่เรียบร้อยและกำลังมุ่งหน้าไปยัง ฐานที่ 3 เป็นคู่สุดท้าย”

“แล้วไอ้คู่เมื่อกี่ล่ะ...หือๆ เสียดายชะมัด”คุณยายคอตก